Hoe likgranuloom bij een hond kan zorgen voor ongemak en wat je ertegen kunt doen

Als hondenbaas komt het je vast bekend voor: tijdens het uitlaten stuit je op een smoezelig hoopje op de stoep of in het gras dat in een oogwenk tussen de malende kaken van je hond verdwijnt, voordat je kunt ingrijpen. Ook zal je hond het niet nalaten om andere onbestemde vlekken van je keukenvloer te likken. Dat is normaal, honden verkennen namelijk van alles met hun bek. Echter, in sommige gevallen dan kan het meer om het lijf hebben, denk hierbij aan het veelvuldig likken van de poten. Likgranuloom wordt het dan genoemd.

Net als voedsel wordt verkend door middel van proeven, zetten honden ook hun bek in om fris voor de dag te komen. Ze reinigen zelf hun vacht en poten zo goed en kwaad als het gaat en dat is een natuurlijke noviteit. Handig! Maar dat likken aan de vacht en poten kan soms minder onschuldige vormen aannemen. In deze gevallen kan het (ogenschijnlijk onschuldige) gedrag leiden tot een kapotte huid en er kunnen dan zelfs wonden ontstaan. Een aandoening die ook wel likgranuloom wordt genoemd.

Lastig te doorbreken

Wanneer het gedrag van je hond leidt tot wonden, dan wordt het vaak een lastig te doorbreken patroon. Deze ontstekingsplekken kunnen veel ongemak bij de hond veroorzaken. Als jouw hond dit gedrag laat zien, dan weet je uit ervaring dat het lastig is om het te stoppen. Bijna als een soort zelfvervullende profetie. Natuurlijk wil de hond geen ongemak bij zichzelf veroorzaken, maar de verveling of frustratie slaat soms genadeloos toe. De hond kan de schade niet overzien, maar jij ziet het probleem verder verslechteren de torenhoge dierenartsrekening in gedachten al opdoemen, wat dan vaak in dergelijke gevallen ook bewaarheid wordt.

Wat deze huidaandoening lastig maakt, is dat het zichzelf in stand houdt. Wat er vervolgens gebeurt is een soort 'jeuk-lik-cyclus'.

Vicieuze cirkel

Vaak begint het patroon door jeuk –wat tot stand kan komen door allerlei oorzaken, van zowel buitenaf als bijvoorbeeld door allergieën- en de natuurlijke tegenreactie van de hond om de jeuk te stoppen is door te likken aan de plek. In eerste instantie werkt dat misschien verzachtend, maar helaas is het tegenovergestelde waar. De volgende stap is het krabben van de huid en de plek wordt alsmaar roder en jeuk wordt nu steeds sneller geactiveerd. Je raadt het al: dat probeert je hond weer tegen te gaan door het likken van de plek. Zie daar; een vicieuze cirkel.

Hoe doorbreek je die cirkel of hoe haal je in ieder geval de rafelige randjes eraf? Door een diagnose te stellen kan je een inschatting maken van de ernst van het probleem en daar je vervolgstappen op afstemmen. Je moet daarbij weten dat hotspots vaak ontstaan op de plekken die de hond vanuit zittende positie gemakkelijk kan bereiken, zoals:

• De boven- en buitenkant van de voorpoten;
• De achterpoten en de staartsbasis.

Dat is echter geen wet van Meden en Perzen, eigenlijk kunnen hotspots gewoon overal op de huid van de hond voorkomen. Vooral als je hond goed is in het uitoefenen van de meest lenige posities moet je niet raar opkijken als hotspots buiten de bovengenoemde plekken op het lichaam verschijnen.

Komen de volgende symptomen voor, dan is de kans reëel dat het om likgranuloom gaat:

• Haaruitval;
• Roodheid van de huid;
• Zweervorming;
• Ontsteking;
• Vochtigheid of korstvorming;
• Plaatselijke infectie
• Hyperpigmentatie.

Een lichamelijk onderzoek door de dierenarts kan helpen om een behandelplan uit te stippelen. Het kan nu van belang zijn om voorafgaand aan het bezoek wat observaties te noteren. Let in de resterende tijd extra op:

• Hoelang het likken van de specifieke plek al voorkomt;
• Of er veranderingen in routine of omgeving plaats hebben gevonden;
• Hoe vaak de hond de plek likt;
• In welke situaties hij dat doet;
• Sla de medische geschiedenis eropna (pijn, operaties of trauma).

Bij welke rassen komt het voor

Er is niet een eenduidig antwoord op te geven bij welke rassen likgranuloom vaak voorkomt, want in theorie kan elk hondenras last krijgen van deze vervelende ontstekingsplekken. Toch is een aantal hondenrassen er extra vatbaar en vaak zijn dat de grotere hondenrassen zoals:

• Golden Retrievers
• Labrador Retrievers
• Doberman Pinschers
• Ierse Setters
• Duitse Doggen

Niet elk wondje op de huid wijst natuurlijk direct op een likgranuloom. Soms is zo'n ontstekingsplek een symptoom van een andere aandoening, die niet direct gevaarlijker is, maar toch medische aandacht verdient. De dierenarts kan nu een onderzoek initiëren om de ware oorzaak van het likgranuloom te kunnen blootleggen of een andere aandoening aan het licht te brengen.

Aandoeningen waarop de dierenarts kan testen:

• Neoplastische ziekte;
• Dermatofyt infectie;
• Orthopedische oorzaken zoals bijvoorbeeld artritis;
• Demodicosis;
• Tumoren;

Oorzaken en behandeling hond

Voor de behandeling van likgranuloom bestaat geen onmiddellijk tevredenstellende oplossing. Dat komt omdat de oorzaken zo uiteenlopend kunnen zijn, van een psychische grondslag tot een fysieke variant.

Heb je de bron eenmaal boven tafel gekregen, dan kun je starten met een gerichte aanpak. De belangrijkste boosdoeners die de ontstekingsplekken veroorzaken zijn vaak:

• Gewrichtspijn;
• Infectie;
• Allergieën;
• Kleine irritaties (insectenbeten of schrammen);

Aanbevolen behandelingen

Het kan nodig zijn- afhankelijk van de fysieke oorzaak- om de bron van het probleem aan te pakken met bijvoorbeeld topische oplossingen of medische procedures (afhankelijk van de ernst en oorzaak) zoals:

• Antibiotica;
• Plaatselijke antimicrobiële spray;
• Ontstekingsremmers;
• Anti-irriterende hotspot hydrogel;
• Acupunctuur;
• Chirurgie;
• Lasertherapie;

Psychologische oorzaken kunnen zijn:

• Obsessief-compulsieve stoornis;
• Angst;
• Trauma;
• Verveling.

Aanbevolen behandeling

Als het likgranuloom is ontstaan door een psychologische oorzaak, dan kan het spectrum waarin je het moet zoeken breed zijn. Van bijvoorbeeld een tamelijk onschuldige verveling tot een diepliggend trauma. In het verlengde daarvan kun je een remedie afstemmen, zoals meer beweging, meer mentale en fysieke uitdaging tot therapie.

Zolang je het advies van je dierenarts opvolgt en de algehele gezondheid van de hond goed in de gaten blijft houden, dan zal je de ontstekingsreactie terug moeten kunnen brengen tot een minimum of het helemaal laten verdwijnen. De Vetericyn Plus Middelgrote Dieren Hydrogel kan goede ondersteuning bieden bij ontstekingsplekken.

Tekst: Mirjan Faber